Arjen, waarom ben je dit forum gestart?
Een vraag die mij veel is gesteld. Tijdens mijn eigen zoektocht op internet heb ik gemerkt dat persoonlijke verhalen van mensen met een burn-out schaars zijn. Dat is een gemis, want het delen van je ervaringen is zó belangrijk! Voor jezelf, maar ook voor anderen die in een vergelijkbare situatie zitten. Dus laat ik het goede voorbeeld geven met mijn eigen burn-out verhaal.
Herken jij je in de verhalen op dit forum? Of wil jij graag reageren op het verhaal van een ander?
Laat dan hieronder je reactie achter met je eigen naam of anoniem. Ik geef persoonlijk antwoord als er vragen zijn. Zo maken we samen burn-out bespreekbaar!
Ben jij al zoekende naar informatie over burn-out op deze site terecht gekomen?
En heb je op alle mogelijke manieren zelf al geprobeerd om te herstellen van je burn-out? Via de huisarts, de praktijkondersteuner, de bedrijfsarts, of met adviezen van vrienden en familie? En heeft dat geholpen? Bespaar jezelf de moeite om verder te zoeken, gooi het roer om en start met Energie Terug Online.
Hallo iedereen,
Wat ben ik blij dit forum gevonden te hebben om ervaringen te delen en me minder alleen te voelen. Ik ben lieselot, 24 jaar en ik “denk” dat ik middenin een burn out of angststoornis zit. Ik weet het niet goed.
Ik heb de laatste maanden enorm veel stress gehad, job met veel verantwoordelijkheid, veel gedoe bij het personeel, druk van een ouder, mijn relatie die op een wankel punt loopt, verhuizen… alles bij elkaar.
Nu heb ik al een aantal maanden op en af tintelingen door mijn hele lichaam, het gevoel dat er mieren op je lopen, soms een brok in de keel, vermoeidheid, pijn op de borst… ik merk dat dit vooral in stressvolle periodes terugkeert en dat het ene “verdwijnt” als het andere meer opkomt. Mijn arts zegt ook voornamelijk angst gerelateerd volgens hem maar toch blijf ik constant in angst voor MS bijvoorbeeld.
Mijn oma is zeer lang ziek geweest, ik heb dit van dichtbij meegemaakt en sinds haar dood heb ik een enorme angst zelf ziek te worden. Nu door altijd te focussen op die zaken vergroot ik ze waarschijnlijk ook uit, bloedonderzoek was normaal, gevoelstest op de benen ook maar de angst blijft. Ik twijfel enorm wat het nu precies is met mij maar het doet deugd dit al te delen met mensen die hetzelfde ervaren.
Als er mensen zijn die ervaringen willen delen of gewoon simpelweg praten, graag.
Hoi Lieselot,
Herkenbaar jouw klachten, ikzelf heb vorig jaar een burnout gehad en kreeg ook van die tinteing aanvallen door mijn hele lichaam, hartkloppingen, angstaanvallen daardoor, vermoeidheid, niet kunnen slapen, enz.
Ben dit jaar weer fulltime begonnen met werk maar bleef maar moe en kreeg er ook nog spierkrampen bij na inspanning.
Deze vakantie weer ingestort en weer bloedonderzoeken, bleek dat ik ook een zeer laag vitamine D te hebben wat dus je spieren en energie aantast daar hadden ze dus nooit op getest.
Zoek maar eens vitamine D en B12 tekort op en de klachten die je daar van kan krijgen.
Wil niet zeggen dat jij daar last van hebt maar er is vaak een verband tussen deze tekorten en angstaanvallen, stress en hoge vermoeidheid.
Ik zit dus nu aan de vitamine boosters maar kan niks, naar de supermarkt is al te veel insapnning.
Sterkte en hou vol het gaat weer goed komen maar heeft (helaas) gewoon tijd nodig.
Hoi allemaal,
Hoop dat iemand mij kan helpen of iemand dit ook heeft/gehad. Ik heb volgens de dokter een burn-out. Ik heb weer sinds een paar weken last van paniek aanvallen.. ik ben super bang om dood te gaan en schaam mij daarvoor. Op de een of andere manier denk ik dat ik longkanker heb omdat ik nu al n weekje iets voel aan de linkerkant van mijn schouder (van binnen) ik durf het niet te laten nakijken omdat ik dat bang ben dat het daadwerkelijk zo is en er niks meer aan te doen is en ik dood ga. En zo ben ik bang om ieder klein ding dat ik voel in mijn lichaam.
Hallo allemaal,
Toen ik begin 20 was heb ik een gegeneraliseerde angststoornis gehad en medicatie gekregen. Dit ben ik al die jaren blijven slikken met tussentijds afbouwen tussendoor maar dat ging nooit helemaal lekker.
Nu ben ik 43 en heb sinds begin dit jaar na een corona besmetting dat ik helemaal ben ingestort. Oorsuizen, hyperventilatie(chronisch) weer erger, enorm moe etc. Ik ben 4 jaar geleden gescheiden, heb in die tijd een nieuw huis gekocht, daarna alles weer op de rit moeten krijgen financieel(had alles achter gelaten) en verder gewoon doorgegaan. Ik heb het vermoeden dat ik gewoon een enorme klap heb gehad en nu daardoor helemaal op ben. Ik wordt alleen gek dat oude angstgevoelens weer opspelen, ik alles een soort van onwerkelijk zie, ben nog op het werk, maar het is vaak net of ik er niet echt bij ben, alles lijkt wazig alsof ik nog moet wakker worden, ben daarbij ook wel wat duizelig door mijn gespannen nekspieren en natuurlijk erg moe.
Ik wil mij niet ziekmelden maar ik weet gewoon niet wat beter is. Lichamelijk valt het wel mee, maar geestelijk ben ik helemaal op lijkt het.
Hi allemaal,
Ook ik zit sinds afgelopen mei in een burn out. Dat begon met hele zware maag -en darmklachten. Veel nadenken, niet kunnen slapen, ’s nachts elk uur wakker worden, spierpijn en een hoofd dat maar bleef tobben! Nu heb ik sinds kort angsten ontwikkeld; bang om naar winkels te gaan, bang om de stad in te gaan en zelfs angstig om veel auto te rijden of ver te rijden terwijl ik dit voorheen constant deed. Herkend iemand dit? Want ik lees er niks over. Ik ben zó bang dat dit niet overgaat.. eind september ga ik hypnotherapie proberen voor de angsten en heb volgende week mijn tweede gesprek met de psycholoog, maar tot die tijd zou het fijn zijn als iemand deze klachten herkend..
Dag B.,
Heel herkenbaar en enorm akelig! Heel verkrampt auto rijden en inderdaad tegen langere stukken op zien, in winkels het idee dat ik bekeken werd, op sommige plekken paniek als ik het idee had niet snel weg te kunnen als dat zou moeten, paniek in de bus etc. Het is heel naar en het voelt alsof je de enige bent op zulke momenten. Bij mij had het wel echt te maken met een verstoord stress systeem. Bij jou kan ik dat natuurlijk niet beoordelen, maar het lijkt me wel burn out gerelateerd. Bij mij heeft de DARE app geholpen (engels). De gratis versie kan ondersteunen bij bijv paniekaanvallen.
Ik had vooral heel veel oordelen en kritiek naar mezelf toe dat ik deze angsten had. En uiteindelijk wordt angst gelinkt aan situaties en gedachten waardoor je het snel weer op kunt roepen. Ik ben de angsten meestal aangegaan. Het kost bakken energie, maar het is beter dan alles te gaan mijden.
Gelukkig heb ik er alleen soms nog last van, maar kan ik het erkennen en laat ik het er zijn. Meestal zakt het dan vrij snel weer.
Hopelijk geeft dit je wat rust en herkenning. Succes 🙂
Dank je voor je reactie!
Winkels durf ik weer te bezoeken zonder moeilijkheden!! Het voornaamste waar ik nu mee zit is dus het verre rijden. Kom ik daar ooit nog van af ?
Het streng voor jezelf zijn herken ik ook. Ik ben begonnen met Mindfulness, hardlopen en een andere therapievorm. Het is nog te vroeg om resultaten te zien, maar ik hoop dat het gaat helpen! Anders weet ik ook niet meer wta ik moet doen. Het lijkt soms zó uitzichtloos, terwijl ik genoeg succesverhalen ken!
Ik ga zeker de app downloaden, dank je voor je tip!
WIE WIL HET BEHEER VAN HET FORUM OVERNEMEN?
Ik ga stoppen met het beheer van het burn-out forum. Een nieuwe uitdaging roept, namelijk het werk als beschermingsbewindvoerder en mogelijk op termijn ook het mentorschap. Mijn coachpraktijk ligt al even stil en nu wil ik ook het beheer van het forum overdragen. Ben jij zelf coach of ervaringsdeskundige en wil je graag je tijd en energie steken in dit forum of in een andere vorm, laat het mij dan weten door een mail te sturen naar mail@arjenluijendijk.nl. Dan gaan we samen in overleg hoe we dit het beste kunnen vormgeven. Warme groet, Arjen
Hier ook een burnout of in ieder geval zwaar overspannen. Was met trillen, misselijk, darmen deden raar, slapeloosheid. Langzaam 4 weken wat opgebouwd en veel wezen fietsen. Doe ik fysiek iets teveel dan zit ik ineens 1,5e dag in een stoel/op de bank. Sinds de hittegolf van vorige week ben ik compleet ingestort. Had te ver/snel gewandeld 1 ochtend en zat in de hitte op de bank. Het was 28-30C binnen en de hele dag zweten. Vervolgens begon de stress en de slapeloosheid weer. Ik slaap vaak prima in tussen 10-11 en schrik vervolgens tussen 1-2 wakker. Daarna slaap ik vaak korte stukjes van 30-45 minuten tot 5-6 uur. Dit nu al zo’n 7 dagen achter elkaar, ik ben compleet gesloopt en terug naar af. Vandaag de huisarts gebeld voor een slaapmiddel, moet echt even een aantal nachten doorhalen want ik trek het niet meer.
Herkenbaar?
Hallo. Ik zit nu vanaf februari dit jaar in een burnout.
En ja.. dit herken ik..ik tril al vanaf het begin.. mij handen, armen en benen..
Mijn coach vertelde me dat dit idd een uiting is van stress.. het hoort er allemaal bij helaas. Je hoeft niet bang te zij voor parkinson of ms..
Groetjes, Marga.
Hallo iedereen. Wat fijn om hier wat soortgelijke verhalen te lezen… Je voelt je toch soms erg alleen. Ik blijf zeker verder zoeken naar herkenning. Zelf ben ik een tijdje geleden ook gestart met mijn eigen verhalen/ervaringen bij te houden in een soort dagboek op Instagram. Van me afschrijven helpt me, en zo begrijpt mijn omgeving het soms ook beter.
Als het jou helpt om soortgelijke struggles te lezen, kan je me altijd hier volgen:
https://instagram.com/ikinburnout?igshid=YmMyMTA2M2Y=
Veel sterkte iedereen ❤️
Hallo iedereen. Wat herken ik mezelf in heel wat reacties hier. Ik zit nu een week thuis. Na maanden aanmodderen ben ik echt op.
Door een automatisering die trager verloopt dan voorzien, zijn we al meer dan een jaar onderbemand op het werk. Uiteraard zorgde dit voor veel stress en overuren. Ik heb immers moeite met loslaten en full-time thuiswerken sinds Corona heeft hier niet bepaald mee geholpen.
Juli vorig jaar heb ik dan mijn eerste paniekaanval gekregen. Ik wist niet wat me overkwam en dacht dat ik een hartaanval kreeg. Nadat ik nog verschillende paniekaanvallen kreeg in oktober, is mijn hart helemaal onderzocht in december, maar dat was allemaal in orde.
Uiteindelijk is het me vorige week na de zoveelste paniekaanval allemaal teveel geworden en heeft de dokter me een maand rust voorgeschreven.
Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het gejaagd gevoel gaat maar moeilijk weg, heb maagpijn en kan moeilijk in slaap geraken. En steeds is daar de angst, voor een nieuwe paniekaanval, maar ook dat er toch iets mis is met mijn hart.
Ik heb het toch wat onderschat. Heb de eerste dagen ook wat te veel willen doen (oa sporten), maar dat maakte het alleen maar erger. Dus probeer ik nu voldoende te rusten, maar dat is moeilijk. Kan mijn uit-knop precies maar moeilijk vinden.
Hoe lang hadden jullie last van een gejaagd gevoel en paniekaanvallen?
Hoi Sarah,
Vervelend om te horen inderdaad. Ik zelf heb niet echt perse last gehad van regelmatige paniek aanvallen. Bij mij was het meer het voortdurende gevoel van stress/aan staan. Tegelijkertijd ook vaak snel emotioneel worden van de kleinste dingen. Ik ben pas 24, en had dit hiervoor nog nooit meegemaakt. Ik geloofde zelfs ook niet echt in burn out. Nu weet ik wel beter haha.
Inmiddels ben ik ongeveer een jaar verder en gaat het echt al stukken beter. Op het begin denk je “hoe kom ik hier zo snel mogelijk overheen?”, maar dat gaat je echt nergens brengen. Neem rust, maar blijf tegelijkertijd ook actief bezig. Dus ga wandelen of fietsen oid. Maar ga niet lopen te verpieteren op de bank of in bed. Ik merk dat als ik dat doe ik me nog slechter ga voelen. Nog steeds kom ik soms moeilijk in slaap, zoals nu. Maar ik heb de afgelopen 2 maanden hier al veel minder last van gehad dan eerst. Ik ben tijdens mijn burn-out begonnen met hardlopen, dat heeft mij echt enorm geholpen. Even goed zweten, en als je dan thuis komt voel je de stress je lichaam gewoon verlaten.
Het wordt beter! Maar het duurt gewoon lang. Je wordt er soms hopeloos van..
Ik heb jullie verhalen gelezen en herken bepaalde dingen. Ik gun het jullie zeker niet om je zo te voelen, maar het geeft me ook troost dat ik niet de enige ben die zich zo ellendig voelt.
Ik voel me erg moe en lichamelijk ook wel wat klachten (ook extreme b12 tekort door de stress) maar voor mij zijn de mentale problemen het grootst.
Ik zit nu 4 weken thuis met burn out klachten, vooral het gevoel van ik ben op, ik kan niet meer, depressieve gevoelens, extreem verdrietig voelen en alleen maar kunnen huilen op sommige dagen, paniekaanvallen met het jezelf niet eens meer herkennen, piekeren maar dat niet willen, breekt me allemaal heel erg op. Ik denk steeds dat ik het geaccepteerd heb maar blijf toch ik m’n hoofd houden dat ik er alles aan moet doen om snel beter te worden.
Afgelopen zaterdag was ik jarig en voelde me verplicht om het te vieren, dus mijn zus met gezin en moeder met vriend kwamen langs. Van te voren al op van de stress, gelukkig kon mijn vriend helpen met alles. Na 2 uur voelde ik me al zo paniekerig en verdrietig maar wil het niet laten merken. Daarna voelde ik me zo ellendig, op en verdrietig wat door ging tot zondag avond.
Nu heb ik nog een vraag over werk, hoe doen jullie dat? Ik heb voor iedereen (en voor mezelf ook) een droombaan als dierverzorgster in een dierentuin. Dat maakt het nog lastiger dat mensen niet begrijpen dat er ook heel veel druk op die baan ligt en het echt niet alleen maar ontspannen en leuk werk is. Zit ik hier wel op de juiste plek? Maar het is wel altijd mijn droom geweest om hier te kunnen werken dus moet ik het maar accepteren dat er een hoge werkdruk is?
Op het werk willen ze dat ik wel 1 keer per week kom werken voor een paar uur. Maar alles in mij schreeuwt dat ik dat niet aankan. Ze houden nergens rekening mee staan met te weinig personeel waardoor ik ineens weer zelfstandig een afdeling moet draaien en het gevoel heb dat ik voor mijn collega’s zoveel mogelijk moet doen.
Met als gevolg dat ik al mijn grenzen over moet gaan en me nog slechter voel en niet kan herstellen.
Moet nu donderdag naar het werk voor weer een gesprek met iemand anders. Mijn leidinggevende vind mij 1 van de beste werknemers, maar de werkdruk is volgens hem niet te hoog en ik moet dat maar accepteren en anders een andere baan zoeken kwam het op neer. Heel erg niet meehelpend helaas. Donderdag een gesprek met iemand van p&o, wat moet ik doen? Mag ik aangeven dat ik niet wil werken omdat het mij niet helpt? Of ben ik dan niet meewerkend?
Zit al bij een psycholoog en vanavond heb ik een intake bij een andere therapie die misschien beter bij mij past dus het is niet dat ik er niks aan probeer te doen.
Sorry voor mij lange verhaal, heb het gevoel hoe graag sommige mensen om mij heen me ook willen helpen, ze niet begrijpen hoe slecht ik me voel. Ik begrijp mezelf ook niet ( waarom zo in paniek om eigenlijk niks) dus snap het ook, maar daarom fijn om ‘lotgenoten’ op deze manier te kunnen spreken.
Knuffel Marjolijn
Hoi Marjolein ,
Ten eerste wat ontzettend vervelend voor jou!
Joh verhaal doet me denken aan mijn verhaal op dit moment..
Ik heb sinds september lichamelijke klachten..
Heb vaak het gevoel een hartaanval te krijgen ( meerdere controles laten doen en 1 keer een hart filmpje) alles was goed
Ik heb nu sinds een paar weken net of me keel dicht geknepen wordt, maar dan ook echt 24/7.
Misselijk en al mijn spieren doen ontzettend zeer.
Ik ben gewoon echt “op”
Ik heb paniek aanvallen , maar ik denk zelf dat ik echt een burn out heb.
Ik heb een dochter van een jaar en ik heb soms de energie gewoon niet meer.
Ik werk halve dagen als kapster ( 10:00/1430) maar ik huil gewoon als ik klaar ben met werken, ik kan dan niet meer.
Ik denk steeds maar dat er wat mis is met mijn gezondheid , ben erg bang daar door..
Ik hoop voor jou dat je je snel beter gaat voelen! En dat de psycholoog helpt.
Mijn eerste afspraak is over 2 weken
Liefs Marleen
Lieve Marleen,
Wat ontzettend vervelend hoe je je nu voelt. We hebben inderdaad overeenkomsten.
Omdat je ook de angst hebt over je gezondheid heb je dat aangegeven bij de huisarts? Ik heb zelf op mijn slechtste momenten alles opgeschreven, wat ik lichamelijk voel en ook emotioneel. Zo kon ik bij de huisarts voorlezen wat er is want op het moment dat je er zit dan kon ik er in ieder geval niet opkomen omdat ik dan zo gestresst was. Zo kwam ze op de diagnose burn out uit en ben ik bloed gaan prikken. Misschien kun je ook bloed laten prikken?
Het is zo moeilijk om er in te zitten en je niet begrepen te voelen, ik leef met je mee! Probeer zoveel mogelijk naar je lichaam te luisteren en als het kan meer rust momenten te nemen.
Ik hoop dat de psycholoog je kan helpen met wat je nu het beste kunt gaan doen.
Liefs Marnolijn
Hallo,
Ik heb een burnout gekregen in de zomer van 2020. Voornamelijk veel lichamelijke klachten zoals duizeligheid, vermoeidheid, benauwd, slecht slapen maar vooral veel last van mn armen en benen (stijfheid, tintelingen, branderig gevoel etc.) en angst om ziek te zijn. Ik was enorm bang voor MS. Voor de zekerheid check door neuroloog maar daar kwam niets uit. Toch echt een fikse burnout. Met veel hulp ben ik er weer een eind heen bovenop gekomen sinds een half jaar.
De klacht die ik later ontwikkelde in de loop van mijn burnout was trillen/beven. Het is er af en aan, klein beetje in mijn voeten maar vooral in mijn armen en handen. Rechts meer dan links.
Ik ben bijna alle klachten kwijt, maat dit is er nog steeds. Zijn er mensen die dit herkennen? Is het normaal om feitelijk na je burnout nog dit soort klachten te hebben? Ik probeer er niet de focus op te leggen maar merk de afgelopen dagen dat dit weer minder goed lukt. Angst dat ik toch MS of bijv Parkinson heb.
Hallo, ik zit nu al ruim 2 maanden in een burn out waarbij hartklachten, misselijkheid en vermoeidheid de overhand nemen. Ik vroeg mij af of meerdere dit ervaren. Ik wordt er zo wanhopig van dat het niet ophoudt en ben bang dat hoe langer het aanhoudt hoe schadelijker het wordt… ik loop al ik onderzoek bij een cardioloog maar daar gaat hoogstwaarschijnlijk niks uitkomen.
Hoi Nina,
Laat ik als eerste reageren op jouw vraag. Mocht je je grote zorgen maken over jouw burn-out klachten, dan kan een arts je door middel van onderzoek waarschijnlijk gerust stellen dat er, bijvoorbeeld in jouw situatie, je geen zorgen hoeft te maken over jouw hart. Daarmee worden mogelijk niet jouw hartkloppingen minder, maar ik hoop daarmee wel de zorg of het zeer schadelijk is. Ik nodig alle andere bezoekers van dit forum uit te reageren op jouw vraag. Misselijkheid en vermoeidheid zijn veel voorkomende klachten bij een burn-out, maar toch ervaart iedere burnouter (mijn benaming, ja ik ben ook een burnouter geweest) het weer anders of beschrijft het anders. Ik beschouw een burn-out als een spaarsysteem. Maandenlang en misschien wel jarenlang ben je over je eigen grenzen gegaan, in je werk, in de situatie thuis of misschien wel in combinatie met zorg voor een familielid, vriend of vriendin. De verhalen zijn vaak verschillend, het resultaat hetzelfde… als het ware spaar je zegeltjes voor je burn-out en als je dan eindelijk toe kunt en mag geven dat het niet langer gaat, zit je zegelboekje vol. En dan? Wat levert dat dan op Arjen, vraag je je wellicht af. Nou, in jouw burn-out heb je eerst tijd nodig om lichamelijk op adem te komen. Dat kan een paar maanden duren, afhankelijk natuurlijk of jouw stressfactoren minder zijn geworden. Daarna kom je pas toe aan de vraag hoe het zover heeft kunnen komen en hoe daarmee om te gaan. Acceptatie, zelfonderzoek en wat wil IK nu eigenlijk met mijn leven, aan dat soort thema’s kom je toe. Kortom het levert meer inzicht op in jezelf en wat JIJ echt belangrijk vindt. JIJ bent tenslotte regisseur van je eigen leven. Vergeet niet dat je ook dit helemaal alleen hoeft te doen. Durf hulp in te schakelen bij je huisarts, praktijkbegeleider, jouw werkgever, de bedrijfsarts etc etc etc. Ja ook je werkgever mocht die er zijn. Want hij heeft er ook baat bij als je volledig hersteld. Als je merkt dat hij of zij dat niet belangrijk vindt, dan zeg ik, eerst werken aan je eigen herstel en dan ander werk zoeken en met een frisse start beginnen. Ik hoop dat je met deze adviezen verder kunt.
Warme groet, Arjen Luijendijk
2 maanden is nog heel kort. Ik zit sinds vorige jaar juli in me 2de burn out. Ik heb last van hartkloppingen en hartoverslagen. Ik was ook heel bang en raakte in paniek de arts gaf aan dat het geen kwaad kan en vroeg of ik het te druk heb gehad. Ik had een hoge werkdruk in de zorg en daarnaast een kleine van anderhalf die vaak ziek was. Het voelde op een gegeven moment alsof ik aan het overleven was. Kreeg veel lichamelijke en psychische klachten. Dus hartklachten hoort er echt bij. Luister naar je lichaam. Neem je rust vooral want dat heeft je lichaam nodig. Je zenuwstelsel moet weer kalmeren en je lichaam leren ontspannen en op de rem gaan.
hoi hoi
al 2 jaar
en t blijft t zelfde
me hoofdklacht is t denken ,niet piekeren.. maar de hele dag maar denken ..ieder mens denkt ok
maar t springt van de hak op de tak. t is niet stil te krijgen .. hele gespreken ,droompjes ,vertellingen
herhalingswoorden maar ook ineens zomaar een gedachten dat ik denk wat is dat nou zomaar een personage ineens uit een film ,of zomaar aan iets hoe kom ik daar nou op….hoofd gaat 24 uur …afleiding helpt niet ..zijn dus geen negatieve gedachten ,al heb ik die ook.. maar me klachten die ik in me hoofd op noem.. of iemand iets vertel .. de ochtend als ik nog licht slaap hele levendige dromen .. die de hele dag blijven hangen.. 100x ik ben moe als ik moe ben ..denken over t denken ..soms een woord die zich maar blijft herhalen …ook vaak beelden van hoe ik was .wat ik deed .t maakt me helemaal gek .. kan geen tv kijken er door .. en weg gaan wil ik ook al niet meer ..t gaat maar door de hele dag .dood vermoeiend .. ook bewust wat ik denk..en voel… ben gek in me hoofd en denk ook vaak dit komt nooit meer goed .. niemand herkend dit .. en ook al zo lang …ik huil er heel veel om .en roep vaak wat is dit toch…me hoofd is gek.. iedere avond ook weer plannen door me hoofd wat ik volgende dag ga doen .. t dringt zich gewoon op .totaal geen rust meer ..muziek t lukt ook niet meer . normaal ergens aan denken lukt weer niet .. en vergeet heel veel ..zit in me eigen cocon .gesprekken voeren lukt ook niet echt .gedachten er tussen ..t ergste vind ik dat als ik overdag ff ga liggen .. t echt een luister boek is ..en er van alles binnen komt ..de stomste gedachten …… apart he…..
Helaas ken ik het ook.
Heb nu 4 maanden een burn out en inderdaad het idee dat ik levendige gek wordt.
Van alles gaat er door me hoofd, het is alsof ik mijn verhaal lees.
Kan er ook moeilijk mee omgaan het stoort me in alles wat ik doe.
bedoelde je mijn bericht ,,, als dat zo is ..wat erg .. zelf weet ik niet meer waar ik t zoeken moet zit gewoon een grammefoon plaat in me hoofd die blijft hangen met woorden en zinnen … huil er zoveel om t stop echt niet ..ook t piekeren daar weer over ..en hele dag een bang gevoel .. roep soms echt help laat t stoppen niks lukt meer zonder te denken of bewust wat ik doe was ophangen is gewoon bij ieder dingetje ophangen bewust er van .. stofzuigen t ratelt maar door ..soms niet eens weten waar aan ..ook veel wil mezelf terug dat blijft ook hangen heel veel wanhoop ..en wat is dit toch ..100x denken ik ben moe of als ik iets lees blijft t hangen .een gesprek er russen door gedachten . ben bang voor steeds een nieuwe dag ..bed durf ik niet echt uit maar onrust gooit me eruit .. dan de kluts gewoon kwijt .. soms hoofd zo vol t gevoel dat t gewoon zwaar is ..weet dan helemaal niet meer wat ik denk en komen er alleen woorden ,, lijkt dan gewoon pijn te doen en weet niet waar ik t zoeken moet iets ruster gaat toch t denken door er allemaal over
Hoi Trisja,
Ik heb hetzelfde. Om gek van te worden. Over werkelijk alles aan het nadenken. Nergens van kunnen genieten omdat je altijd maar blijft hangen in gedachtes. Daardoor komt gewoon niks op gang. Ik zat misschien zelf te denken aan adhd/add al ben ik daar niet voor gediagnosticeerd. Het was voor mijn overspannenheid ook niet echt aanwezig of in ieder geval veel beter mee te dealen. Wat mij enorm helpt als ik me weer gek aan het maken ben door al die piekergedachtes is om te gaan hardlopen. Ik doe meestal een rondje van 5km en verplicht mezelf deze ook echt uit te lopen. Dat kan zwaar zijn, en al helemaal wanneer je weinig conditie hebt. Maar het gaat erom dat je echt even goed aan het zweten bent. Ik merk dan zelfs tijdens het hardlopen dat die gedachtes er zijn, maar ik blijf door rennen. Als ik dan thuis ben en gedoucht heb voel ik me vaak wel iets beter. Ik denk dat als je dit vaak genoeg doet, je hersens genoeg antistoffen maken tegen al dat cortisol wat is aangemaakt tijdens je burn-out.
Lang verhaal maar hoop dat je er wat aan hebt. Je bent in ieder geval niet de enige. Sterkte!
Hoi Nina,
Met mij gaat het gelukkig al weer een stuk beter. Heb afgelopen jaar ook last gehad van overspannenheid. Voor zover ik lees op internet is het bij iedereen anders. Ik had dan ook niet echt vermoeidheidsklachten, maar meer extreem gestresst en een opgejaagd gevoel wat maar niet leek te kunnen verdwijnen. Wat ik ook merk is dat aan alles waarover je twijfelt 10x groter wordt. Ik haalde me ook in mijn hoofd dat ik iets had met m’n hart. Ik ben toen zelfs op een dag daar zo over lopen piekeren dat ik flauw viel van angst.
Wat mij enorm heeft geholpen is om op slechte momenten te gaan hardlopen. Ik ben van mezelf sportief, maar vond hardlopen vóór mijn burn out helemaal niks. Na een km was ik buiten adem. Probeer dat op te bouwen. Luister niet naar die stem in je hoofd van: “ik kan niet meer, laat ik stoppen”. Probeer echt door te gaan totdat je flink aan het zweten bent. Sinds ik het hardlopen opgepakt heb, is mijn herstel echt in een stroomversnelling geraakt. Misschien werkt dat ook voor jou ;).
Probeer een beetje bezig te blijven en niet op de bank te gaan hangen. Dan komen de pieker gedachtes.
Hopelijk heb je hier wat aan!
Groetjes,
Nick
Beste bezoeker van het Forum,
Voor een podcast van de KRO-NCRV ben ik op zoek naar mensen die kampen met een burn-out of burn-out gerelateerde klachten, veroorzaakt door te stressvolle en lange werkweken. In deze podcast gaan wij op zoek naar een oplossing voor dit probleem. Zouden kortere werkweken bijvoorbeeld een oplossing kunnen zijn voor het grote aantal mensen met burn-outs?
Om dit probleem te illustreren zijn we op zoek naar iemand die momenteel last heeft van een burn-out of die hier nog niet zo lang geleden van hersteld is en nu langzaam weer aan het werk gaat. Ik begrijp dat dit een zeer persoonlijke kwestie is, maar we denken dat zo’n persoonlijk verhaal juist de ernst van het probleem goed kan weergeven en kan laten zien hoe urgent het is dat hier iets aan gedaan wordt.
Is er iemand op dit forum die zich in deze situatie herkent en zijn/haar verhaal zou willen doen in onze podcast? Ik hoor het heel graag. De opnames staan in principe gepland voor donderdag 11 of vrijdag 12 november aanstaande. Ik ben bereikbaar op anne.groenman@kro-ncrv.nl.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Hartelijke groet,
Anne Groenman
Een dagje weg kan erg helpen tegen stressvermindering. Het zal de burn-out niet volledig wegnemen maar zou misschien enige hulp kunnen bieden.
CBD kan mogelijk helpen bij spanningen. Het relaxt de hersenen namelijk.
Let wel goed op mogelijke bijwerkingen, deze komen niet vaak voor maar het blijft goed om er op te letten.
Hoi allemaal,
Ook ik zoek net als velen van jullie herkenning. Ik heb nu al een maand of 6 last van overspannenheidsklachten. Ik loop daar inmiddels ook voor bij de psycholoog. Na een heel heftig jaar te hebben meegemaakt (scheiding ouders, enorme prestaties moeten leveren voor universitaire master, Corona en een relatie waar ik over twijfel) heb ik last van hoofdpijn, duizeligheid, niet tegen drukte kunnen, harde geluiden etc.
Het gene waar ik het meest over twijfel is mijn spraak en denk vermogen. Gedachtes kan ik niet goed uitpluizen en denk ook aan rare dingen. Herkennen jullie je hierin?
Ik weet nog toen ik tijdens mijn studie steeds vergeetachtiger werd. Toen ik klaar was, en eigenlijk alle stress weg moet zijn, voelde ik me nog steeds opgejaagd. Alsof ik nog allerlei dingen moest doen en totaal niet tot rust kon komen.
Het voelt nu alsof er geen eind aan komt. Ik ben erg onzeker geworden over mijn eigen kunnen en het voelt soms alsof ik het allemaal voor niks doe. Erg veel twijfels!
Ik merk wel dat het met ups en downs gaat. De ene dag gaat het goed en voel ik me enigszins de oude, de andere dag zit ik in zak en as. Soms gebeurd dit op dezelfde dag nog. Stemmingswisselingen dus.
Herkennen jullie je in dit verhaal? Laat dan alsjeblieft een berichtje achter!
Hallo Nick, ja het is heel herkenbaar. Ik heb in 2015 een burnout gehad en kamp nu helaas weer met klachten.
Teveel doorgegaan en signalen onderweg gemist of bewust genegeerd. Leer daarvan. Waarom heb ik dat gedaan?
Ik activeer mijn parasympatische zenuwstelsel weer, om de balans terug te brengen. Ik, en jij ook drnk ik, staan nu, nà de stress, nog steeds in de gogogo!!-stand. Hormonen, neurotransmitters, die zijn uit balans. Luister naar je lichaam. Neem nu geen grote beslissingen.
Dat zijn mijn tips. Ik worstel er nog steeds mee. Het is een proces van constant aanpassen van de draagkracht t.o.v. de draaglast.
Beetje late reactie maar hopelijk lees je het nog. Ik ben al heel lang niet op dit forum geweest. Sterkte! Linda V
Hoi Nick,
Aan de ene kant is een burnout/overspannen zijn voor iedereen anders, aan de andere kant herken ik heel veel. Ik kan soms ook niet op simpele woorden komen (de zin “dat ding waarmee je de zenders op de tv verandert” lukt dan weer wel), ik ben ook vergeetachtig en zo goed als elke dag is inderdaad een rollercoaster van emoties.
Dat snel overprikkeld raken ken ik ook heel erg. Ik lees dat je ook bij een psycholoog loopt, goed zo! Ik hoop dat diegene je goed kan begeleiden naar wat jou helpt om te herstellen.
Bedankt voor jullie reacties! Inmiddels een paar maand verder en nog steeds heb ik klachten. Vooral het opgejaagde gevoel lijkt lastig mee te dealen. Wanneer ik in bed lig komt dit vaak het meest tot uiting. Daardoor slaap ik slecht. Ik zit erover te denken om hier tijdelijk medicijnen voor te nemen.
Verder kan ik gelukkig de meeste prikkels weer aan. Smiddags buiten door de stad lopen doe ik met minder moeite vergeleken met de situatie toen ik het eerste bericht schreef. Gelukkig.
Periodes van goed voelen en slecht voelen wisselen zich vaak nog wel in hoog tempo af. Ik voel me vaak een week redelijk stabiel waarna ik me een week vrij kut en opgejaagd voel. Het is ook best wel een eenzaam proces waar je doorheen gaat. Je wilt wel, maar het lukt gewoon niet.
Ik vertrouw erop dat het uiteindelijk goed komt. Ook al lijkt dat nog erg ver weg soms.
Groetjes en sterkte allemaal
Hoi Daniel,
Bedankt voor het delen van je bericht. Ik ben 37 jaar en sinds momenteel midden in de zware storm van de burnout. Ik vroeg me af of je eventueel tips hebt voor het fysieke gedeelte waar ik nu mee worstel. Ik merk dat mijn zenuwsysteem zwaar is overprikkeld. Alles komt kanon hard binnen op mijn hersenen en ervaar veel stressklachten in mijn lijf zoals spierpijn,
dissociatie, vergeetachtigheid, gejaagd gevoel, strakke band om mijn voorhoofd en ben compleet uitgeput.
Het mentale en emotionele gedeelte ben ik al hard mee aan de slag gegaan dmv een multidisciplinair traject.
Nu wil ik graag ook mijn aandacht richten op de energiestoornis in mijn lijf.
Hopelijk kan je mij wat op weghelpen gezien je al wat ‘vlieguren’ in je reis door de de burnout hebt gemaakt 🙂
Alvast heel erg bedankt.
Groetjes,
Sheila
Bedankt Daniel. Ik zit hier ook niet zo vaak op 😉
Helaas gaat het niet beter en ervaar ik weer een enorme terugval. Ik dacht namelijk dat het iets beter ging.
Maar enorm bedankt voor je tips. Dat op tijd herkennen wanneer het genoeg is en het voor zijn is inderdaad heel belangrijk. Moeilijk ook, want de klap komt vaak ook ineens. Staan en lopen gaat niet meer, huilen op straat. Ellende.
Het wandelen voelt soms als een enorme weerstand, terwijl ik ook weet dat buiten wandelen me erg goed doet. Ik zal het wat beter gaan oppakken.
Bedankt voor je reactie!
Groeten,
Sheila
Ik heb al jaren een burn out mede veroorzaakt door enorme burenoverlast een situatie die ik niet kan ontvluchten aangezien ik door de burn out straatvrees heb ontwikkeld en dus mijn huis amper nog uitdurf, ik voel mezelf steeds verder afglijden en functioneer minimaal.. Ook ben ik mijn baan verloren dus verhuizen zit er niet in.. Ik ben echt op en ten einde raad..
Hallo,
Ik wil even vragen of iemand dit herkent.
Ik loop al jaren met verschillende lichamelijke klachten vooral veel last van spierstijfheid, spierspanning en spiertrekkingen. Ook het wazige gevoel wat ik veel lees. In het verleden ben ik onderzocht door een reumatoloog en neuroloog en hier kwam niks uit. Ik word er soms niet goed van want iedere dag last en het wisselt van plek. Mijn huisarts denkt aan een angststoornis/burn out. Ik ben nu voor de 2e keer bij een psycholoog, 3 jaar geleden ook. Hopelijk gaat het helpen. Ik ben nog niet uitgevallen op werk maar het kost me steeds meer energie en voel me somber. Gaat dit ooit nog weg? Ik pieker veel.
Goedemorgen,
Ik herken mij volledig in je verhaal. Lees het boek ” weg van de pijn” van Saskia de Bruin eens. Er zal een wereld voor je open gaan.
Groetjes Irma
Ha Eline,
Je klachten kunnen natuurlijk voortkomen uit je psyche. Aangezien je al specialisten en de huisarts hebt gezien, heb je waarschijnlijk wel bloedonderzoek gehad? Toen ik een vitamine B12 tekort had, was ik ook wazig en had concentratieproblemen. Spierstijfheid, spierspanning en -trekkingen heb ik nu in mijn burn-out ook. Het kan zijn dat het komt door een magnesiumtekort, daar experimenteer ik nu mee, om dat aan te vullen.
Hallo allemaal,
Indrukwekkend om zo al jullie verhalen te lezen. Ik voel met jullie mee. Zit nu in zak en as. Mijn vraag is: hoe kan ik herstellen van mijn burnout met enorme angst en paniek als de huisarts en praktijkondersteuner niet denken dat het een burnout is en me de psychiatrische kant op willen duwen? Ik ben zo angstig paniekerig en over de toekomst en ook behoorlijk hypochonder. Ik slaap ook bijna niet. Ik heb eerder jaren aan de lexapro gezeten en merkte dat dat niet de oplossing was. Het stompte af maar het was voor mij duidelijk lichamelijk. Ik ben als de dood een label opgeplakt te krijgen en wil geen medicijnen. Ik wil gewoon rust en herstellen maar doordat de huisarts en de praktijkondersteuner me niet geloven word ik alleen maar angstiger en paniekiger. Ik moet er bijna van overgeven. Hoe los ik dit op en krijg ik wel rust die ik nodig heb? Dank en sterkte iedereen met herstellen.
Hallo Steve,
Wat ik uit jouw verhaal opmaak is dat je dolgraag de regie over je leven wilt terugpakken en daar duidelijk bij aangeeft wat jij nodig hebt, maar dat daar niet naar wordt geluisterd. De huisarts en praktijkondersteuner kunnen je niet dwingen om psychiatrische hulp te gaan zoeken maar ik vraag mij af welke opties je nog hebt. Wellicht een second opinion vragen via jouw zorgverzekering of een psycholoog die vergoed wordt? Opties geven je de keuzevrijheid en de rust en ruimte die je zo graag wilt. Als er nog een werkgever betrokken is dan kan je daar ook hulp vragen bij jouw zoektocht bijvoorbeeld via de bedrijfsarts. Helaas kost dit wel energie van jou maar wel met een goed doel voor ogen, namelijk jouw herstel voor de lange termijn. Ik hoop dat je wat met deze adviezen kunt.
Warme groet, Arjen Luijendijk
HI Arjen. Bedankt voor je antwoord. Een second opinion aanvragen is zeker een idee. Gelukkig is de wachttijd voor psychiater en of psycholoog meer dan 4 maanden, zodat ik de tijd heb een en ander uit te zoeken. Ik heb nog een laatste vraagje: is het normaal om als je een burnout bij het minste of geringste stijf van de adrenaline te staan? Als de adrenaline weg ebt merk ik pas hoe honds moe ik ben. Twee uitersten dus. Dank !
Ik heb na het overlijden van mijn vader een burnout gekregen. Altijd alleen voor hem moeten zorgen en dat is me opgebroken. Mijn bedrijfsarts wil me weer voor 4 uur per week aan het werk zetten, maar ik krijg al paniekaanvallen als ik daaraan denk. Op het werk is geen begrip. Graag heb ik contact met mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Voor mij is alles zwart nu.
Hey hoe gaat het met je? Je bent nu weliswaar 3 maanden verder, maar ik kijk nu pas op dit forum.
Ik heb in oktober net als jij paar uurtjes gewerkt met aanzienlijke vermindering van taken. Dit was tegen advies van bedrijfsarts in, maar door minieme begeleiding van de bedrijfsarts en onrealistische hoop vanuit mijn kant heb ik het gedaan.
Na twee weken lag ik plat op bed. Alleen maar geslapen. Bij de online meeting met m’n werkgever heb ik alleen maar gehuild. Dus het was duidelijk dat ik niet functioneerde.
Daarvoor ook last van paniekaanvallen zoals jij dat beschreef. (Durfde mijn e-mails niet te opnemen)
Hallo,
Een vriendin (25 jaar) zit al 3 jaar in een flinke burn-out. Van druk Amsterdam, naar haar ouders in Friesland, en nu 1,5 jaar bij de tweede psychiatrische zorgboerderij, waar ze niet meer klinisch wordt behandeld maar slechts woont. Hier heeft ze een of twee keer per dag een contactmoment met andere bewoners, maar dat is het. Ze heeft geen groepstherapieën meer, want dat is haar te veel.
Toen we belden zei ze zich slechter te voelen dan ooit. Ze trekt niets en zelfs een taxi bellen is al enorm uitputtend. Haar ouders trekken het niet meer goed en weten niet wat ze moeten doen. Ze wilde graag dat ze nogmaals langs de huisarts ging voor een second opinion, maar daar is tot nu toe niet veel uitgekomen en er gaat ook weer veel tijd en gedoe overheen voordat er weer een afspraak voor een psychotherapeut kan worden gemaakt.
Bij de zorgboerderij waar ze nu zit, wordt ze niet meer geholpen en ik denk dat ze daar niet goed zit, maar ze gelooft niet dat er een andere plek is waar ze opgenomen kan worden en begrepen wordt. Ze kan zelf niet echt hulp zoeken, omdat ze niets kan lezen, haar ogen doen dan erg veel pijn.
Ik maak mij veel zorgen om haar en vind het lastig haar te spreken, omdat ik niet weet wat ik voor haar kan doen. Maar ik heb het idee dat ik een van de weinigen ben die er is voor haar.
Er moet toch een plek zijn waar ze behandeld kan worden door mensen die hierin gespecialiseerd zijn? Het duurt nu al zo lang!
Hoi Marilon,
Jouw zorgen om je vriendin kan ik mij heel goed voorstellen. Je staat machteloos langs de zijlijn en kunt voor je gevoel weinig doen. Dat is zeer herkenbaar voor velen die een dierbare kennen die een burnout doormaakt. En zeker als het herstel maar duurt en duurt en duurt en er weinig verbetering in het herstel zichtbaar of voelbaar is. Mijn complimenten dat je deze stap hebt genomen om op het forum jou zorg te delen en ook hulp te vragen.
Een echt behandelcentrum voor mensen met burnout klachten bestaat niet in Nederland, wel zijn er diverse groepen van therapeuten die nauw met elkaar samenwerken om zo een complete behandeling, ik spreek liever van begeleiding, aan te kunnen bieden. Zeker als de klachten al jaren voortduren. In deze bizarre tijd waar we weinig bewegingsruimte krijgen van de overheid is er gelukkig ook heel veel online begeleiding mogelijk. In mijn praktijk bied ik dat ook aan, samen met een team van specialisten op het gebied van burnout. En het start met een kennismakingsgesprek via de telefoon of via beeldbellen in welke vorm dan ook. Laagdrempeliger kan ik het niet maken.
Ik hoop hiermee jouw vraag te hebben beantwoord Marilon,
Warme groet, Arjen Luijendijk
Hoii allemaal,
Ik zoek eingelijk een beetje herkenning. Ik zit nu 7 maand in mijn burn out. Tenmiste dat zegt de huisarts. Mijn lichamelijke klachten zijn langzaam begonnen.
Mijn klachten zijn
Onscherp zien
Inwendige trillingen in mijn voeten
Soms doof gevoel in mijn voeten
Maar waar ik met name last van heb is extreme vermoeidheid deze komt smiddags opzetten rond 1 / 2 uur. Ik kom dan net uit bed. Heb dan een uurtje meegeslapen met mijn dochter van 10 maand. Het lijkt wel een soort aanval niks helpt dan, ik blijf vermoeid en ontzettend zware benen.
Dit trekt in de namiddag rond 4 /5 uur vanzelf weer weg. En ben dan savonds helemaal niet mee moe.
Herkent iemand deze vermoeidheid bij een burnout.
Ik heb ook onderzoeken gehad bij de huisarts omdat ik zelf heel bang ben voor ms…
Aankomende week moet ik naar een neuroloog, al zegt de huisarts dat ik me daar geen zorgen om moet maken.
Hoi Marielle,
Vermoeidheid, minder goed zien, trilling in benen of voeten, het zijn allemaal klachten die veel voorkomen bij een burnout. Het zijn signalen van je lichaam van overbelasting, van uitputting na een lange periode van spanningen en stress. Het natuurlijk herstelvermogen van je lijf heeft in die periode niet voldoende ruimte gehad om dit te compenseren. Onderzoeken bij bijvoorbeeld een neuroloog kunnen je de bevestiging geven dat er niets ernstigs aan de hand is, maar aan de andere kant is het nu belangrijk om te herstellen, te ontspannen en te rusten. Tijdens mijn burnout een aantal jaren geleden vertelde ik tegen de mensen om mij heen, het is nu oktober, maak mij in februari maar weer wakker ik heb behoefte aan een winterslaap. Herkenbaar?
Warme groet, Arjen Luijendijk
hoi hoi
nu 10 maanden burnout maar zonder moeheid .ja moeheidsaanvallen ..maar meerendeel onrust niet stil kunnen zitten komt dat ook voor ..al zo lang??
Iemand ervaringen met neurofeedback bij burnout?
Sommige neurofeedback-zorgverleners stellen dat het ook bij burnout kan helpen.
Het lijkt me tamelijk experimenteel maar ik ben ondertussen wanhopig genoeg om alles te proberen.
Wat een mooi forum is dit! Mooi initiatief Arjen.
Graag wil ik hier ook mijn verhaal delen. Wellicht dat anderen herkenning vinden.
Mijn naam is Ruben en ik ben 30 jaar. Inmiddels zit ik 3 jaar in een burn-out (of misschien zelfs wel wat langer). Bij mij is de hoofdoorzaak een zeer stressvolle relatie. Ik heb heb 5 jaar een relatie gehad met iemand die een persoonlijkheidsstoornis heeft. Tijdens de relatie deed ik er alles aan om een gezonde relatie te krijgen. Dit resulteerde erin dat ik ontzettend veel incasseerde en mezelf helemaal helemaal wegcijferde. Tijdens mijn hele relatie was ik gespannen. Daarnaast studeerde ik nog en zette ik mijn eigen bedrijf op. Ook waren er periodes waarin ik wel 5x per week intensief sportte. Na 5 jaar kreeg ik last van zweetaanvallen, paniekaanvallen, het gevoel dat ik geen lucht kreeg en spierpijn in mijn hele lichaam. Ik trok het niet meer en beëindigde de relatie. Daarna voelde ik opluchting. Echter, ik was me er toen nog niet bewust van dat ik wat aan mijn klachten moest doen. Ik stortte mij vol in mijn eigen bedrijf en mijn studie, die erg zwaar was, ging ook gewoon door. De periode daarna merkte ik dat ik last kreeg van vermoeidheidsklachten, spierpijn in mijn hele lichaam, veel piekeren en ik kreeg een heel kort lontje. Ik werkte als jurist en na een half uurtje werken (dingen lezen en uitzoeken) was ik helemaal kapot. Tussendoor ging ik ook wel eens naar een feestje, en daarbij dronk ik best veel alcohol, wat ik achteraf gezien echt niet had moeten doen. Pas sinds een jaar heb ik kunnen accepteren dat ik echt rust nodig heb. Nu werk ik nog maar een uurtje per week als jurist. Daarnaast werk ik nu 16 uur in de week in de zorg, want ik was toe aan werk waarbij ik meer bezig zou zijn met mijn handen i.p.v. mijn hoofd. En dit geeft mij enorm veel energie! Ook ben ik naar een psycholoog geweest en zijn mijn gedragspatronen helemaal onder de loep genomen. Hierdoor ben ik erachter gekomen dat ik extreem perfectionistisch ben geworden (dit is door mijn relatie gekomen..het was namelijk nooit goed waardoor ik alles steeds wilde verbeteren). Sinds een aantal maanden leer ik nu om sneller tevreden te zijn met dingen i.p.v. steeds alles te willen verbeteren). Dit bespaart me een hoop energie! Verkeerde patronen, zoals alles extreem perfect willen doen, kunnen enorm veel energie kosten. Mijn tip is dus om hier echt aandacht aan te besteden! Een psycholoog kan hier heel goed bij helpen. Daarnaast zorgt langdurige stress ervoor dat jouw hormoonhuishouding helemaal overhoop wordt gegooid en dat je een tekort aan mineralen kan krijgen. Vaak leidt langdurige stress bijvoorbeeld tot een te hoog cortisol-gehalte en een tekort aan magnesium. Heb je last van extreme vermoeidheid dan zou ik hier goed naar kijken! Ook veel sporten en niet te laat slapen werkt goed bij mij. Zorg dat je dingen blijft doen, al zijn het maar hele kleine dingen (bijv. iets schoonmaken thuis), zodat je trots kan zijn op jezelf en niet neerslachtig wordt/blijft. Verder is het belangrijk om geen of zo weinig mogelijk contact te hebben met mensen die negatieve energie hebben. (Voor mij zijn dit al mensen die geen rekening houden met mijn situatie en geen begrip tonen.) Dit kost mij energie die ik niet heb. Wellicht herken je dit. Tot slot raad ik iedereen aan om heel veel groente te eten en de podcasts van Oersterk (dit kan via Youtube) te luisteren/kijken!
Op dit moment zit ik nog steeds middenin mijn burn-out, maar ik merk wel dat ik energie heb als ik alle energievreters vermijd en voldoende rust neem. Nu aan mij de taak om dit net zo lang vol te houden tot ik weer helemaal ben opgeladen.
Wat ik ook nog kwijt wil is dat ik een slechte ervaring heb mijn huisarts. Ik krijg nooit begrip, er is nooit echt aandacht voor mij en wordt veel te weinig naar oplossing gekeken. Dit maakt het dat ik steeds enorm teleurgesteld ben als ik van de huisarts kom. Ook heb ik het idee dat mijn huisarts niet echt begrijpt wat een burn-out is. Dit is denk ik ook iets wat je echt moet voelen om het te kunnen begrijpen. Wat ik nu doe is dat ik zelf boeken over burn-out lees en dingen zelf uitzoek. Ik ga alleen nog naar de huisarts als ik doorverwezen wil worden.
Kortom, doe alleen dingen waar je energie van krijgt, vermijd alcohol, neem voldoende rust, werk aan je gedragspatronen, let op je voeding, doe wat met je hormoonhuishouding, vermijd negatieve mensen en accepteer dat alles nu even anders is!
Hallo….
Ik zit inmiddels al 17 maanden in mijn burn out.
Veel dingen gaan inmiddels al een stuk beter.
Echter dat zweverige gevoel, het zwakke lichte en trillerige gevoel gaat maar niet weg.
Ik ben verschillende keren onderzocht en heb al voor van alles bloed geprikt, komt nooit wat uit.
Ik heb wel het idee dat door de burn out m’n hormonen helemaal van het padje zijn.
Kan dit allemaal na 17 maanden alsnog van burn out zijn?
Ik word er werkelijk moedeloos van en heb inmiddels wel een punt bereikt dat ik vrees nooit meer te herstellen..
Hopeloos…
Hoi Wendy, ik ben bijna 18 en heb ook een burn-out/angststoornis. Dit lichte gevoel in je hoofd wordt vaak veroorzaakt door chronische hyperventilatie. Echt, zoek het eens op. Dit verklaart misschien ook waarom die klachten niet weg gaan :)! Je hebt hier therapieën voor zoals mensendieck, dixhoorn, buteyko en een programmaatje voor thuis genaamd hyperven. Zoek alstjeblieft het programma hyperven op, en wel het forum hiervan. Ik herken echt al mijn 30 klachten hiervan. Ik heb dit gevoel trouwens ook, alleen heb ik nog veel meer klachten hierbij. Ik begrijp je helemaal, maar niet opgeven. Probeer eens toe te geven aan het gevoel (als je dit nog niet geprobeerd hebt).
Je zou ook nog eens kunnen proberen een voedingsdeskundige raad te plegen, of een natuurarts. Dit klinkt zweverig, maar dat is het echt niet.
Ik heb nu 7 maanden een angststoornis/burn out. Bij mij is het er in 4 jaar ingeslopen op school, en je kunt dus ook niet verwachten dat het er na een halfjaar uit is. Misschien is dit bij jou ook zo.
Dit is allemaal wat ik in de afgelopen maanden verzameld heb aan informatie.
Hoop je geholpen te hebben, en groetjes en sterkte Sjeng!
Bedankt voor je tip Sjeng…
Zou zo maar kunnen die hyperventilatie
Hoi Sjeng,
Ik zit sinds mei in een burnout en ben 24/7 duizelig. Ik heb een heel raar gevoel in mijn hoofd alsof ik op een bootje sta deinend op de golven. Het is er altijd ook als ik lig en ontspannen ben. En ik heb daarbij ook hele koude tintelende voeten en dan echt alleen in de voeten. Herken jij ook dit gevoel? Ik heb mri alles gehad maar niks te vinden het is zo beperkend!!!! Hoe gaat het nu met jullie?
Gr Claudia
Hoi Claudia
Inmiddels zit ik op 2,5 jaar burn out.
Ik ben nog steeds niet hersteld.
M’n lijf denk ik voor zo’n 80% wel, maar m’n hoofd wil echt nog niet mee doen.
Die duizeligheid is er nog steeds en het is vreselijk belemmerend, hopeloos word ik er van.
Heb me inmiddels erbij neergelegd dat ik voorlopig niet aan het werk ga.
Gr
Wendy
Ik ben op zoek naar herkenning van sommige klachten die ik heb, maar waar ik nergens wat over kan vinden. Het betreft spierspanningen (niet pijnlijk) en tintelingen in mijn gezicht (kin, zijkant wangen, onder ogen, voorhoofd etc) en druk/spierpijngevoel achter en naast mijn borstbeen. Kamp met overbelasting/burnout/paniek.
Dag Miranda,
Ik herken het wel deels, ik heb alleen rondom mijn linkeroog in aanvallen last van een branderig / tintelend gevoel. Ook een van mijn spiertjes op mijn voorhoofd wou de afgelopen dagen niet meewerken. Bleef een soort van hangen. Daarnaast heb ik wisselend op mijn borstbeen en op mijn rug ook een tintelend gevoel. Ik merk dat al deze plekken dus ook het gezicht erg gevoelig zijn voor aanrakingen zoals kleding. Heb jij dit ook? Laatste paar dagen slaat ineens gevoel van krachtsverlies en kou in mijn armen. Begin dan toch weer erger te denken ondanks de internist niks heeft kunnen vinden. Hang in there!
Gr. Kees
Ja dit herken ik, je zenuwstelsel is overprikkeld en alle spieren spannen zich ongecontroleerd aan. Waardoor je verschillende druk voel in je gezicht. Is niet fijn maar niks erstig